Eerste test / Lamborghini Aventador LP 750-4 Superveloce: Fast and Furious

Het concept

Een Lamborghini Aventador is nu niet bepaald een trage slak met zijn 700 pk. Toch kan het nog beter. De SV-versie (voor Superveloce) past binnen een traditie van radicale afgeleiden van modellen die op zichzelf al genoeg pit hadden: de Miura SV (1971-1973), Diablo SV (1996-2000) en Murcielago SV (2009-2011). Vandaag wordt deze rijke geschiedenis bekroond met het krachtigste 'straatmodel' ooit uit de geschiedenis van Lamborghini, die begon in 1963: de Aventador LP 750-4 Superveloce. De naam zegt eigenlijk alles: hij heeft een overlangs achterin ingebouwde motor (LP voor Longitudinale Posteriore), 750 pk, vierwielaandrijving en... hij is super snel. Eens kijken wat er zoal nieuw is...

Wat er verandert

Uiteraard blijft de atmosferische 6.5-V12 behouden. Maar hij krijgt een uitlaatlijn die vrijer ademt, minder weegt en... meer lawaai maakt. De variabele distributie is herwerkt, met een voorkeur voor hogere toerentallen en een begrenzer die nu op 8.500 o/m ligt (tegenover 8.350 o/m, niet echt wereldschokkend). Het gevolg van dat alles is dat de motor 50 pk wint en uitkomt op 750 pk. Ook de koppelkromme ziet zijn piek naar boven verschuiven.

Tegelijk daalt het gewicht met 50 kilo door meer uitgebreid gebruik te maken van koolstofvezel, minder geluiddempend materiaal te gebruiken en het multimediasysteem (radio en navigatie) te schrappen (dat echter op aanvraag gratis weer wordt gemonteerd). 50 pk meer voor 50 kilo minder, dat levert een verhouding gewicht-vermogen op van zo'n 2 kg/pk. En dat is licht teleurstellend, want deze Lambo weegt nog steeds meer dan 1,5 ton, terwijl een McLaren 675 LT het houdt bij 1.230 kilo en dus een verhouding gewicht-vermogen biedt van 1,82 kg/pk. De Brit doet beter omdat hij niet het gewicht moet meezeulen van een vierwielaandrijving. Ook een kleine 3.8-V8 met twee turbo's is waarschijnlijk lichter dan een dikke, atmosferische V12, die werd gekozen omdat hij snel reageert bij lage en middelhoge toerentallen. De confrontatie belooft ruw te zijn. De Italiaan probeert zijn massa aan de grond te houden dankzij grondige stroomlijntechnische evoluties, die de neerwaartse druk verhogen met... 170 procent. Dat is te danken aan een nieuwe voorsplitter, een quasi volledig gesloten en vlakke wagenbodem, een grote diffuser achteraan en vooral een enorme, vaste kofferspoiler (die echter wel manueel in drie trappen kan worden versteld).

Ten slotte krijgt de SV nog een stuur waarvan de overbrenging en bekrachtiging variëren in functie van de stuurhoek, het gekozen rijprogramma (Strada, Sport of Corsa), de snelheid waarmee het gaspedaal wordt ingetrapt enzovoort. Daarmee kent u al een deel van de ingrediënten die het dit nauwelijks getemde racemonster mogelijk hebben gemaakt om de Nordschleife van de Nürburgring te verslinden in minder dan 7 minuten. U begrijpt dat dit ding vooruit gaat: hij is op het Duitse circuit liefst 20 seconden sneller dan de 'basisversie' van de Aventador. Dat komt neer op ruwweg één seconde per kilometer; niet niets.

Hoe rijdt hij?

Goed. Enfin, dat hangt ervan af. Op het Formule 1-circuit van Barcelona gaat de auto in de stand Strada wat rollen, werkt de versnellingsbak (een gerobotiseerde zevenbak met enkele koppeling) traag en neigt de neus naar onderstuur. Die stand is ongetwijfeld aangepast aan de smalle straten van een zeker prinsdom in het zuiden eerder dan aan een circuit. We stappen dus maar over op de Sport-stand. De versnellingsbak schakelt dan nog vanzelf op naar een hogere verhouding bij het naderen van de toerenbegrenzer, maar werkt wel gevoelig sneller zonder daarom brutaal te worden. Rolneigingen worden beter onderdrukt en het onderstuur is zo goed als verdwenen. In de stand Corsa (Racing, dus) maken we kennis met de reacties van een zware coupé die het gedrag van een eenzitter probeert na te apen: rolneigingen zijn zo goed als onbestaand, de neus hapt nog gretiger naar de koord, maar het is toch beter om zeer precies om te gaan met het stuur, dat erg 'sturend' is geworden, en je moet ook op je hoede zijn bij het schakelen, dat zo brutaal verloopt dat het de neiging heeft om de auto te destabiliseren als die al onder druk staat. Je moet hier de nodige rijvaardigheid in huis hebben. Temeer omdat de SV eens de gripgrens wordt overschreden wordt meegesleurd door zijn massa, in tegenstelling tot een eenzitter. Dat wil je liever niet meemaken. De Sport-stand is homogener, niet noodzakelijk minder performant en vereist al een degelijke stuurkunst gezien het snelheidspotentieel (0 naar 100 km/h in 2,8 seconden, 0 naar 300 km/h in nauwelijks 24,0 seconden en een topsnelheid van 350 km/h), dat al duivels plezierig is. De V12 laat zich helemaal gaan in eindeloze lyrische zangen, de bochten springen je tegemoet met de volle kracht van de hyperagressieve remmen dankzij de koolstofkeramische schijven (100 km/h naar stilstand in slechts 30 meter) en de precisie van het geheel zet aan tot een academische, nette en strakke rijstijl.

Budget/uitrusting

Meer betalen voor minder comfortuitrusting, dat is de prijs van exclusiviteit. 327.190 euro... exclusief btw, of bijna 400.000 euro in België (prijs nog niet definitief). Slik...

Concurrentie

moeten we echt zo'n vulgair onderwerp aansnijden? Wie een SV wil, staat niet stil bij de prijs en dat is uiteraard waar Lamborghini zijn geld mee verdient. Temeer omdat een en ander kan worden gerelativeerd. Deze SV zit namelijk halverwege tussen enerzijds een Aston Martin Vanquish V12, een Bentley Continental GT3 R, een Jaguar F-Type R, een Mercedes-AMG GT S en een 911 Turbo (S), die allemaal net wat vermogen tekort komen om echt te kunnen rivaliseren, en anderzijds echte hypercars zoals de LaFerrari, de McLaren P1 en de Porsche 918 Spyder, die iets krachtiger zijn, maar allemaal minstens het dubbele kosten. Daardoor zijn de meest directe rivalen de Ferrari F12 Berlinetta en de McLaren 675 LT. Dat wordt lastig kiezen...

Ons verdict

Deze Lamborghini SV is een zwaargewicht, zowel letterlijk (anderhalve ton) als figuurlijk: hij geeft er een lap op zoals nooit tevoren en hij doet dat goed. In de eerste plaats met een stem die begint bij een Duitse roffel bij lage toerentallen om dan over te schakelen op de kristalheldere muziek van een Italiaanse castraat wanneer hij zijn volle furie ontketent. En wat voor een furie heeft hij in huis. In de stand Corsa worden de zaken ernstig en kan hij zeker niet aan om het even wie worden toevertrouwd: hij vertoont dan de extreem gewelddadige reacties van een eenzitter zonder het bijhorende pluimgewicht. Voorzichtigheid is dus geboden. Maar mits de juiste gebruiksaanwijzing biedt hij een weergaloos plezier. Een V12 die niet door een turbo wordt verstikt en die je in de rug trapt, het blijft een echte belevenis.

TECHNISCHE FICHE Lamborghini Aventador LP 750-4 Superveloce

Motor: V12, 60°, overlangs, centraal achterin, atmosferisch
Cilinderinhoud: 6498 cc
Vermogen: 750 pk/552 kW bij 8.400 o/m
Koppel: 690 Nm bij 5.500 o/m
Overbrenging: vierwielaandrijving (centrale Haldex-koppeling)
Versnellingsbak: gerobotiseerd, enkele koppeling, 7 verhoudingen
Topsnelheid: meer dan 350 km/h
0 - 100 km/h : 2,8 s
0 - 200 km/h : 8,6 s
0 - 300 km/h : 24,0 s
Leeggewicht: 1.525 kilo
Gemiddeld normverbruik stad/buitenwegen/gemiddeld: 24,7/10,7/16 l/100 km
CO2: 370 g/km
Prijs: ongeveer 400.000 € (nog niet definitief)