Nostalgie / Lamborghini Urraco viert 50ste verjaardag

Een echte klassieker kan je deze Lamborghini moeilijk noemen. Daarvoor mist de Urraco de naam en faam. Maar dat wil niet zeggen dat we de 50ste verjaardag van deze sportwagen niet moeten vieren, want deze sportwagen verstopt een heleboel slimmigheden onder zijn door Gandini (die destijds voor Bertone werkte) ontworpen koetswerk. Het wigvormige lijnenspel met openklappende koplampen stond op een door Paolo Stanzani ontworpen chassis. Zowel voor- als achteraan stond de Urraco op MacPhersons, centraal achterin lag een 2,5 liter-V8 die voorzien was van 4 Weber-carburateurs. De atmosferische krachtbron ontwikkelde een vermogen van 220 pk bij 7.800 toeren en duwde deze Lamborghini naar een topsnelheid van 245 km/u.

De Urraco was bedoeld als instap-Lamborghini voor een breder, kapitaal wat minder performant publiek. Om de prijs te drukken, introduceerde de stierenfokkerij uit Sant'Agata Bologne een nieuwe, meer geïndustrialiseerde productiemethode die minder ambachtelijk was dan bij de andere modellen van het merk. Dat hield Stanzani niet tegen om een innovatief sportwagenconcept uit te werken, want de slechts 4,25 meter lange Urraco zou een 2+2-configuratie combineren met een midscheeps geplaatste krachtbron. Om interieurruimte vrij te maken, koos de ingenieur voor een speciaal sportstuur en een opvallend horizontaal dashboardcluster.

Lamborghini lanceerde de Urraco als P250, met de P van Posteriore (achterin, waar de motor lag) en de 250 van de cilinderinhoud (dus 2,5 liter). Tussen 1970 en 1976 zou de Italiaanse sportwagenbouwer 520 stuks produceren. In 1975 kwam de enkel voor de Italiaanse markt bestemde P200 het gamma vervoegen, aangedreven door een 2 liter-V8 van 182 pk. Maar meer dan 66 exemplaren wist Lamborghini niet te slijten. Van de tussen 1975 en 1979 verkochte Urraco P300, met een 265 pk sterke 3 liter-V8 tussen de achterweieln, werden er uiteindelijk 190 verkocht.