Nostalgie / Vintage – 2003 Fiat Panda 100 HP, wie het kleine niet eert...

In 2003, na 23 jaar trouwe dienst, viel eindelijk het doek voor de legendarische Panda, het model dat samen met de Uno Fiat boven water had gehouden. De Panda werd vaak beschouwd als de ‘Italiaanse Renault 4’, en zijn exit ging dan ook niet onopgemerkt voorbij. Er moest dus wel voor een opvolger gezorgd worden. Die kwam er nog datzelfde jaar, met technologische verfijningen en een aanvaardbare, maar nog altijd basic uitrusting.

Om de nieuwkomer bij iedereen, of toch bij zoveel mogelijk mensen, in de smaak te doen vallen introduceerde Fiat verschillende uitvoeringen van deze tweede generatie Panda: 4x4, Alessi, Cross, enzovoort. Maar het merk wilde ook in dezelfde niche spelen als de Ford Ka Sport, met de Panda 100 HP. Die sportieve uitvoering moest meteen de schattige Seicento Sporting vervangen…

Eenvolumertje

De oorspronkelijke Panda was met zijn rustieke karakter net zo voorbestemd voor een sportieve versie als Mike Tyson voor een carrière als hoogspringer. En eerlijk gezegd: de tweede generatie leende zich daar met zijn profiel van stadseenvolumer a priori niet veel beter toe. Toch volstonden een specifieke koetswerkkit, een trendy gapend radiatorrooster, een dakspoilertje en specifieke vijftienduimvelgen om hem een geslaagde look te geven. Ook aan de afwezigheid van dakstangen was de 100 HP te herkennen. Fans zagen in die naam trouwens een knipoog naar de A112 Abarth, maar dat heeft Fiat nooit bevestigd noch ontkend.

Binnenin onderging het interieur de noodzakelijke aanpassingen voor het eerste decennium van de jaren 2000, met name op het vlak van de veiligheid. De in de machine wasbare hangmatachtige bekleding van het dashboard verdween en het plaatstaal werd meer en meer bedekt met kunststof… Voor de scherpe prijs van 12.895 euro was de 100 HP erg compleet uitgerust, met onder andere een met leder bekleed stuurwiel, een radio-cd-speler, elektrisch bedienbare zijruiten en buitenspiegels, enzovoort. Verder onderscheidde deze versie zich binnenin van het klassieke gamma door de opzij versterkte semikuipstoelen. Het is alleen jammer dat het interieur volledig in het zwart was uitgevoerd.

Korte zesbak

Het draaide niet alleen om looks. De Panda 100 HP werd aangedreven door een atmosferische multikleppenmotor met dubbele bovenliggende nokkenas en een cilinderinhoud van 1.368 cc – een turboversie van diezelfde motor lag in de Abarth 500. De kleine viercilinder werd bijgestaan door een manuele versnellingsbak met zes verhoudingen. Die was afkomstig uit de Grande Punto, maar dan korter gespreid, met het oog op meer dynamisme.

Zoals zijn naam al aangeeft, beschikte deze sportieve Panda over 100 pk, wat dankzij het erg beperkte gewicht van 975 kilogram een topsnelheid van 185 km/u mogelijk maakte. Naar 100 km/u sprintte de 100 HP in 9,5 seconden, met op de achtergrond een erg toffe motorklank. Absoluut gezien zijn dat geen verpletterende prestaties, maar ze herinneren niet zonder nostalgie aan de kleine GTi’s van weleer. Zo maakte AutoGids in de Gedetailleerde Wegtest in 2006 de vergelijking met de cijfers die we in 1993 optekenden met de Peugeot 106 Rallye. Er zijn slechtere referenties...

Sportief stug

Maar ook al hoefde hij zich niet te schamen ten opzichte van de kleine 106 Rallye, de Panda had niet het efficiënte en speelste onderstel van de kleine Fransman van weleer, dat kandidaat-coureurs heel wat plezier bezorgde… en de koetswerkherstellers heel wat werk. De Panda was minder extravert. Om zijn aspiraties waar te maken kreeg de 100 HP wel een met 2 centimeter verlaagd onderstel, dikkere antirolstangen en specifieke wielen van 15 duim. Dat maakte hem snediger en drukte de rolneigingen ondanks zijn proporties van een kleine eenvolumer. In ruil moest je wel toegevingen doen op het vlak van het comfort… Met zijn veel hardere ophanging voelde je de kleinste oneffenheid in het interieur.

En ondanks alles was de kleine Italiaan niet vrij van gebreken: zo miste het stuur nauwkeurigheid en feedback en had de voortrein het lastig om het nochtans bescheiden vermogen en koppel op de weg te zetten, wat al snel de trekkracht in het gedrang bracht. Ook miste het remsysteem geleidelijkheid. De optionele stabiliteitscontrole kon niet worden uitgeschakeld, enkel het antispinsysteem. Kortom, verwacht geen racebolide, maar eerder een funkarretje voor een bescheiden budget. Eentje dat bovendien zijn dorst binnen de perken houdt. Gelukkig maar, want met een tankinhoud van slechts 35 liter moet je sowieso vaak tanken…

Moeilijk te vinden

Gezien zijn carrière van slechts vier jaar is de Panda 100 HP tegenwoordig een vrij zeldzaam bommetje. Vandaag een Panda 100 HP vinden zal niet zo makkelijk zijn. Je mag er niet voor terugdeinzen om buiten de landsgrenzen te gaan kijken, en aangezien het model nog populair is bij de ‘kenners, kosten de beste exemplaren nog tussen 2.000 en 4.000 euro. Maar het sop is de kolen waard.

De Panda 100 HP leunt dichter aan bij de Autobianchi A112 Abarth dan bij de gelijknamige 500, die haast een karikatuur is. Deze Panda straalt een jaren 80-90-sfeer uit en paart als geen andere verleden aan moderne tijd. Ondanks de extra uitrusting en de veiligheidsitems die door de jaren heen werden opgelegd, is de Panda 100 HP de perfecte cocktail om opnieuw aan te knopen bij verloren sensaties. Want de ‘Nuova’ Panda blijft een basic en spartaans autootje. Jammer dat de 100 HP-variant geen vervolg kreeg.