Motorfietstests / Norton V4SV (2022) - vreemde eend

Concept

Na de overname in 2020 heeft het Indiase TVS Motors het ooit zo trotse Norton geherstructureerd, nieuw personeel aangenomen en een kersvers hoofdkantoor uit de grond gestampt. Norton stripte de in 2019 gelanceerde V4SS volledig, nam elke component onder de loep en bouwde het vlaggenschip opnieuw op aan de hand van compleet nieuw ontworpen onderdelen. Ook de modelnaam wijzigde, van SS naar SV. Tijd voor een eerste kennismaking op het circuit van Mallory Park, vlakbij het nieuwe hoofdkantoor in de Britse Midlands.

Ondanks de overduidelijke connectie met de SS, is de Norton V4SV in veel opzichten een nieuwe motor. Zo maakt de superbike gebruik van een nieuw ontwikkelde versie van de V4 (72°). De 1,2 liter-krachtbron is nu goed voor een vermogen van 188 pk (bij 12.000 opm) en een maximaal koppel van 125 Nm (bij 9.000 opm). Het TIG-gelaste frame is nog steeds volledig instelbaar, onder andere met een variabele balhoofdhoek, offset en swingarm-scharnierpunt. De veerelementen komen uit de keuken van Öhlins, met vooraan een volledig instelbare NIX30-vork en achteraan een TTXGP-schokdemper.

Het nieuwe management benadrukt dat de Norton V4SV toch echt een straatmotor is en geen racer-met-spiegels. Kijken we naar de specificaties van de V4SV, dan is het ook niet zo gek dat Norton meer inzoomt op dat straataspect. Zo heeft de Brit minder vermogen dan de hedendaagse superbike-concurrenten die er over het algemeen meer dan 200 pk uitpersen. Dat gezegd zijnde is de Norton wel sterker qua topkoppel en dat bovendien bij een lager toerental, dingen waar je op straat al snel voordeel uit haalt.

Rijgedrag

In het zadel van de Norton V4SV valt je oog automatisch op het TFT-scherm van 6 duim, waarin dus ook het beeld van de achteruitkijkcamera kan worden opgeroepen. Dat voelt als een gimmick, zeker met de eveneens aanwezige spiegels, maar het beeld is wel kraakhelder. Een sleutel in het contact is niet nodig, wel het kastje in je binnenzak om vervolgens middels de ‘on’-knop op de dummytank de Norton tot leven te wekken. Het zicht op de analoge NIX30-vork en de handmatig instelbare Öhlins-stuurdemper is indrukwekkend.

Met de linkerduim kan je een van de drie rijmodi selecteren: Wet, Road of Sport. Iedere modus heeft z’n eigen motorkarakter, gasrespons en interactie met de rijhulpsystemen zoals wheelie- en tractiecontrole. Launch control of instelbare motorrem heeft de Norton niet, terwijl je de tractie- en wheeliecontrole niet zelf kan bijstellen. De waardes liggen vast in de drie rijmodi, daar zal je het mee moeten doen.

Zo ongeveer alle superbikes waarmee de afgelopen jaren reden, ontwikkelden meer dan 200 pk en waren uitgerust met semi-actieve veersystemen. De Norton V4SV tapt uit een ander vaatje, waardoor hij aanvankelijk wat merkwaardig aanvoelt. Dat bedoelen we niet negatief: de Öhlins-vering voelt soepel. Niet echt soft, maar ook niet zo hardcore als je van een superbike zou verwachten. Met de feedback zit het ook snor: de V4SV beweegt, maar je voelt feilloos hoe de Dunlops op temperatuur komen.

Koppelingsloos op- en terugschakelen verloopt naadloos met de standaard quickshifter, wat een prestatie is gezien de ronduit zware koppeling. Mallory is een smal baantje, maar de Norton V4SV toont zich opvallend lichtvoetig en al gauw duwen we de toerenteller richting rood. Zijn goed gevoelde middengebied maakt de V4SV is bedrieglijk snel. Doorjagen kan, maar is niet direct strikt noodzakelijk. En het geluid uit de enkele demper is echt een feestje voor de trommelvliezen.

Waar je een Honda Fireblade of een Panigale richting de 13 à 14.000 opm jaagt en hoog in toeren van de ene naar de ander bocht jakkert, vraagt de Norton eerder een wat subtielere aanpak. Het piekmoment qua koppel ligt bij de V4SV op een relatief bescheiden 9.000 toeren. Gebruik dat sterke middengebied, vind je weg in de soepele versnellingsbak, laat de remmen op tijd los en neem zo veel mogelijk bochtensnelheid mee, dan is deze Norton op z’n best. Vergeet dus de agressieve hooliganbenadering en kies eerder voor ‘every inch a gentleman’.

Conclusie

Kijk je puur naar de prestaties of de rondetijden, dan haalt de Norton V4SV niet het niveau van de hedendaagse concurrentie. Een Panigale V4 SP uit dezelfde prijsklasse (+50.000 euro) zou op circuit werkelijk gehakt maken van deze Indiase Brit.

Maar vergeet je de stopwatch even, dan blijken er wel nog genoeg goede punten over te blijven. De Norton is heel makkelijk te rijden, met veel bruikbaar vermogen, wat met het oog op straatgebruik zeker een voordeel is. De rijhulpsystemen zijn redelijk minimalistisch, maar dat staat het rijplezier geen moment in de weg. Kortom, een high-end superbike die uniek is in zijn soort.

Bron: je kan de uitgebreide test van de Norton V4SV nalezen in Motorrijder-magazine.