Eerste test / Jaguar XFR-S

Twee jaar terug vergastten we u in een Driekamp op het neusje van de zalm qua supersportieve reisberlines, met een vergelijking tussen de BMW M5, de Jaguar XFR en de Mercedes E 63 AMG. De minst dure en minst krachtige van de drie, de XFR, won toen nipt de strijd, gevolgd door de E 63 AMG en de M5. Je kunt je dan ook geredelijk de vraag stellen waarom Jaguar nog per se een extra gepeperde S-versie van dit evenwichtige sportpakket wou aanbieden.

Een uitstekende reden is omdat klanten ernaar vroegen. Er zijn altijd (gefortuneerde) kopers voor wie alles altijd beter kan of die graag de nodige duiten willen neertellen voor (nog) meer of in elk geval opvallendere exclusiviteit, en het zou voor een autoconstructeur zonde zijn om die lucratieve bron niet aan te boren. Een andere (minder goede) reden is frustratie tegenover de concurrentie: in onze vergelijkende test was de Jaguar de minst krachtige (alles is relatief) en tegelijk de zwaarste, waardoor hij ook de traagste van het gezelschap was.

Met een lengte van bijna vijf meter en een leeggewicht van 1,9 ton is de XFR-S immers een grote en zware auto. Tegenover de XFR kreeg de S-versie nieuwe bumperschilden met (nog) grotere luchtinlaten, hier en daar wat koolstofvezel (zoals voor een achtervleugel achteraan, die wel een optie is van 2.340 euro), grotere zijschorten en, tussen de twee dubbele uitlaten links en rechts in, een diffusor uit koolstofvezel die dieper onder de auto doorloopt dan bij de XFR, om de luchtstroom onder de auto te verbeteren. Standaard zijn ook de lichtmetalen twintigduimvelgen Varuna met ceramisch gepolijste afwerking (voor een glanzend zwarte of grijze afwerking moet je 600 euro bijbetalen).