De aanbevelingen van het IPCC om de +1,5 °C te halen

Transport, industrie, bouw, energie: iedereen moet volgens de aanbevelingen van het IPCC zijn manier vinden om de uitstoot tegen 2030 aanzienlijk te verminderen. De wetenschappers van het Intergouvernementeel Panel voor Klimaatverandering, opgericht in 1988, geloven dat het nog steeds mogelijk is om de catastrofe te vermijden door de klimaatopwarming te beperken tot een stijging van 1,5 °C in vergelijking met 1900. Daarboven kan de vervuiling onherstelbare rampen veroorzaken voor het leven van de mens. Het IPCC geeft ook aan dat “de gevolgen van een globale opwarming van 1 °C al heel voelbaar zijn”, met “de toename van meteorologische extremen, de stijging van de zeespiegel en de afname van het Arctische zee-ijs.”

Het aandeel van de transportsector

Als we kijken naar de statistieken en de sectoren die verantwoordelijk zijn voor de CO2-uitstoot, is de transportsector de grootste. In Europa in 2016 zorgde de sector voor 26,96% van de totale uitstoot, tegen 22,91% voor de energieproductie, 22,65% voor de industrie, 14,66% voor de bouw, 9,84% voor de landbouw en 2,90% voor afvalverwerking. We merken op dat het aandeel van de transportsector sinds 1990 is toegenomen. Twee derde van deze emissies in Europa is te wijten aan auto’s en lichte bedrijfsvoertuigen. Maar het aandeel van de nutsbedrijven neemt toe, want het vrachtvervoer groeit ongelooflijk. In België verdubbelde het goederenvervoer over de weg (+99%) tussen 1990 en 2016, terwijl het aantal personen met een auto toenam met 25%. 41% van de emissies van het wegvervoer in Europa is gelinkt aan de auto, ofwel 11% van het totaal. Opgemerkt moet worden dat diesel sinds 2016 aan populariteit verliest, waardoor de terugkeer naar benzine heeft geleid tot een toename van de CO2-uitstoot van personenauto’s!

De oplossingen

Om de klimaatopwarming met succes in te perken, eisen VN-klimaatdeskundigen tegen 2030 een vermindering van de wereldwijde CO2-uitstoot van 45% om vervolgens ‘koolstofneutraliteit’ te bereiken in 2050. Dit betekent dat alle CO2-uitstoot op een natuurlijke wijze moet kunnen worden geabsorbeerd. Een doelstelling die dus tergelijkertijd een vermindering van afvalstoffen betekent én het behoud van onder andere de vegetatie. Daarom wordt aan alle sectoren gevraagd een inspanning te leveren. Het IPCC vraagt daarom om de betrokkenheid van politici, het bedrijfsleven, maar ook van burgers. Bovenal is er samenwerking nodig. Zoniet riskeren we zware hittegolven, het uitsterven van vele dier- en plantensoorten, de destabilisatie van de poolkappen gevolgd door een stijgende zeespiegel, enzovoort …

Wat te doen?

Tussen de regels door kan men begrijpen dat het IPCC internationale samenwerking en harmonisatie wil om tegenstrijdige wetten te voorkomen, en dat het probleem globaal wordt behandeld, om als één geheel voor maximale efficiëntie te streven. Het rapport stelt ook een economisch model in vraag dat grondstoffen uitbuit en waarin fiscale beperkingen en reglementeringen de productie wegduwt van de consument. Ook bepaalde lokale diensten verdwijnen. Als de staat en de industrie een groot deel van de verantwoordelijkheid draagt in de organisatie van onze samenleving, moet de consument zijn gedrag ook in vraag stellen, door bijvoorbeeld lokaler aan te kopen. Beleidsmakers moeten zich echter niet alleen richten op de burgers om de IPCC-doelen te bereiken. Ze kunnen niet alleen inspanningen verlangen van diegenen die soms gedwongen zijn om individueel vervoer te gebruiken door een gebrek aan infrastructuur of toegankelijke alternatieven, ook op financieel vlak. Tenslotte moeten we voorkomen dat we in een pseudo-ecologisch totalitarisme terechtkomen. Het onvermogen om de economie, sociale interacties en internationale relaties te beheren en aan te passen moet worden gecompenseerd, terwijl sociale voordelen en individuele vrijheid gegarandeerd moeten blijven.