Terwijl er bij de LaFerrari van bij zijn presentatie weinig twijfel over bestond dat hij een waardige opvolger was van zijn vier fantastische voorgangers, lijkt dat bij de F80 niet zo duidelijk. Het eerder ‘ruwe’ lijnenspel, de aanwezigheid van vierwielaandrijving en ‘maar’ een V6... die bovendien niet geweldig blijkt te klinken.
Terechte besognes, die de nieuwe Ferrari probeert te counteren tijdens een tweedaagse testsessie, op het circuit van Misano én in de landelijke heuvels van de nabijgelegen Apennijnen.
Concept Ferrari F80
Net als zijn voorgangers is de F80 een rijdend laboratorium, de meest extreme uitdrukking van de knowhow van de mannen en vrouwen uit Maranello. Doorgaans refereert Ferrari graag aan de Formule 1, maar deze keer is er een hechtere link met de 499P waarmee de Scuderia deelneemt aan het Wereldkampioenschap Endurance. En waarmee de laatse drie edities van de 24 Uur van Le Mans gewonnen werden.
Design en afmetingen Ferrari F80
Van het design straalt een brute en raadselachtige schoonheid uit. Je zou urenlang rond de Ferrari F80 kunnen lopen, hem aanraken, je erover buigen, erlangs gaan liggen, je in allerlei bochten wringen, op zoek naar een nieuw opwindend detail, een spoilerlipje, een weg waarlangs de lucht naar binnen en naar buiten stroomt in de pontons en overal elders, een precieze hoek die laat zien hoe de centrale cel waar de ingenieurs zo trots op zijn, de vorm heeft van een waterdruppel.
De visuele impact van de Ferrari F80 is nauwelijks op beeld te vangen, zijn afmetingen zijn haast even waanzinnig: 2,06 meter breed zonder spiegels, 1,14 meter hoog en 4,84 meter lang.
Cockpit Ferrari F80
Hun ongebreidelde zoektocht naar aerodynamische efficiëntie heeft hen ertoe gebracht een asymmetrische binnenruimte te ontwerpen die lichtjes verspringt en de ruimte voor de passagier verkleint, om de breedte van de cockpit met enkele centimeters te verminderen. Ferrari garandeert in deze configuratie, die eerder “+1” wordt genoemd dan “2-zits”, een zeker comfort tot een lengte van 1,85 meter.
In geen enkele straatauto zit de bestuurder zo knus, zo languit liggend als in een eenzitter. Je hielen bevinden zich 10 centimeter hoger en de rugleuning is 8 graden meer naar achteren gekanteld dan in een SF90 XX, alweer om de aerodynamische mogelijkheden te optimaliseren. De pedalen zijn niet verstelbaar zoals in de LaFerrari, je vindt de ideale zitpositie door te glijden met de op een rail bevestigde kuipstoel.
Aandrijving (specificaties) Ferrari F80
Hoewel de V6 afgeleid is van de motor die in de achtersteven van de 296 GTB ligt en het 3 liter-blok een heleboel onerdelen van de 499P Hypercar adopteert, blijven er meer dan 200 onderdelen die specifiek ontwikkeld zijn voor de F80, zoals de elektrisch ondersteunde turbo’s die 300 tot 400 Nm extra koppel bij lage toerentallen genereren en de tijd reduceren tot 0,5 seconden om de maximale turbodruk van 2,7 bar te bereiken.
De V6 ontwikkelt 900 pk. Daar komt nog eens een 300 pk van de elektromotoren bij. Drie in totaal, zoals bij de SF90: één achteraan en twee vooraan. Alsof het overschot aan vermogen en koppel nog niet volstaat, is de achtversnellingsbak met dubbele koppeling uit de 296 voorzien van een 8 procent kortere eindoverbrenging en een elektronische sturing die nog meer op sensaties is gericht.
Je kunt onmogelijk blijven zeuren over het feit dat het een drukgevoede V6 is en geen atmosferische V12...
Naast een fysieke duw in de rug die snel oploopt tot 1 g, is het vooral het ogenblikkelijke karakter dat verrast. Als een echte racemotor manifesteert de V6 zich hongerig en woest.Wat er tussen 2.000 en 6.000 o/m gebeurt, is verbluffend. En wat er zich daarna afspeelt, tart alle begrip. Je kunt onmogelijk blijven zeuren over het feit dat het een drukgevoede V6 is en geen atmosferische V12, wanneer de grens van 9.000 o/m wordt overschreden alsof de motor in al zijn furie wil doorgaan tot 15.000 o/m.
Rijden (openbare weg) Ferrari F80
Onderweg hebben we de V12 wel degelijk gemist, zeker de eerste 50 minuten waarin we deze Ferrari door het verkeer over saaie wegen moeten laveren. Een beetje gezang zou ons wat stress bespaard hebben. Het antwoord van projectleider Matteo Turconi is evenwel duidelijk: “We kozen voor een V6 omdat we de beste auto wilden maken, niet de mooist klinkende.”
De F80 is verbluffend eenvoudig te hanteren, meteen een van de eigenschappen waar zijn ontwerpers het meest trots op zijn. Ze wilden immers dat hij “net zo gemakkelijk te besturen bleef als een seriemodel”. Behalve de zitpositie wijst bijna niets erop dat je in een van de meest performante en efficiënte straatauto's aller tijden zit, een monster van 1.200 pk dat volgens de constructeur in 5,75 seconden naar 200 km/u accelereert en in bochten zijdelingse krachten tot 2 g kan opvangen.
Dat woweffect wordt mogelijke gemaakt door de actieve, van de Purosangue afgeleide Multimatic-ophanging
In de meest softe stand is het comfort dat van een echte GT: de stuurinrichting is helder, de versnellingsbak schakelt zacht en de V6 draait even soepel als een V12. Dankzij een liftfunctie worden verkeersdrempels efficiënt geabsorbeerd en de trillingen die worden doorgegeven door de koets verraden nauwelijks de soms erbarmelijke staat van de Italiaanse landwegen.
Rijden (circuit Misano) Ferrari F80
De actieve ophanging speelt hier een cruciale rol om een lage en constante koetswerkhoogte te behouden, wat essentieel is voor de goede werking van de vlakke bodem en de langste (1,80 meter) en breedste diffuser ooit op een Ferrari voor de openbare weg. Een vleugje optimisme bij het ingaan van de bocht wordt bestraft met onderstuur, wat toch de aanzienlijke massa (ongeveer 1,65 ton) verraadt die we uiteindelijk helemaal waren vergeten.
De achtervleugel klapt maximaal uit (11 graden) en werkt als een enorme parachute, maar het zijn de koolstofkeramische Brembo-remmen die het anker uitwerpen. Ze maken gebruik van een nieuwe technologie, CCM-R Plus genaamd, die de mechanische weerstand met 100 procent en de thermische geleidbaarheid met 300 procent verhoogt.
Het zoeken naar de limieten is geen sinecure, zo onthutsend zijn de acceleraties, de rempunten en de mechanische grip.
Boven op die remkracht komt nog het ABS EVO-systeem, dat maakt dat je laat kunt blijven remmen om de neus beter tegen de koord te duwen, zonder de onverstoorbaar lijkende achtersteven alsnog te destabiliseren. Een ook weer nieuw systeem, ‘Boost Optimization’ genaamd, maakt het mogelijk om het circuit te onthouden en zo in elke bocht de juiste dosis elektrisch vermogen te leveren. Het zoeken naar de limieten is echter geen sinecure, zo onthutsend zijn de acceleraties, de rempunten en de mechanische grip.
Prijs en productie Ferrari F80
Met een productie van slechts 799 exemplaren, die ondanks een prijskaartje van 3,5 miljoen euro al allemaal toegewezen zijn, zorgt de Ferrari F80 voor een totale omzet van bijna 3 miljard euro. Kassa-kassa, dus. Maar wie er zelf eentje wil kopen, is dus te laat.
Conclusie Ferrari F80
De geprivilegieerden die die kans krijgen, kunnen gerust zijn: deze Ferrari is een meer dan waardige opvolger van zijn voorgangers en is naar onze bescheiden mening nu al een levende legende. Ondanks het eerder ‘ruwe’ lijnenspel, de aanwezigheid van vierwielaandrijving en ‘maar’ een V6.
Tekst: Nicolas Gourdol // Foto’s: Joris Clerc
In dit artikel : Ferrari, Ferrari F80
Tests
