Editoriaal / Hoed af

Voor één keer gaan we iets schrijven over een onderwerp dat ons af en toe wel redelijk kan boeien, maar waarover we zelf niet echt veel weten, de Formule 1. Verwacht dus geen analyses van het voorbije seizoen of vooruitzichten voor het volgende, ook al zal dat voor ons, Belgen, dubbel zo interessant zijn omdat er met Stoffel Van Doorne opnieuw een Belg een zitje in zal hebben en (hopelijk) het gevecht zal kunnen aangaan met die andere (halve) Belg en enfant terrible, Max Verstappen, en uiteraard de rest van het deelnemersveld.

In dat deelnemersveld zal echter een grote naam ontbreken: de wereldkampioen van dit jaar, Nico Rosberg, heeft besloten een punt te zetten achter zijn carrière (in elk geval toch in de F1) en via de grootste poort te vertrekken. Uiteraard regende het uit diverse richtingen direct kritiek op dit besluit, met als meest gehoorde these dat Rosberg het niet meer zou aandurven om de degens te kruisen met zijn eeuwige rivaal Hamilton of met de andere grote coryfeeën van de F1. 

En als het in dezen nu eens niet over laf zijn ging, maar over zelfkennis en prioriteiten? Rosberg weet diep in zijn hart dat Hamilton sneller is, want aan de ene kant roekelozer en langs de andere kant meedogenlozer. Hij weet dat hij dit jaar alles uit de kast heeft moeten halen om zijn jarenlange droom, wereldkampioen F1 worden, waar te maken. Hij weet dat zijn titel verdedigen volgend jaar nog moeilijker zal zijn tegen een op revanche beluste Hamilton en tegen nog andere kapers op de kust, genre Vettel, Alonso of Verstappen. Ondertussen is zijn ultieme doel, waar hij al 26 jaar naar streefde, wel bereikt en is ook zijn gezinssituatie dusdanig veranderd dat ook die zijn aandacht meer en meer opeist. Dan getuigt het van aardig wat zelfkennis en ook van de nodige moed om voor jezelf toe te geven dat je dat wellicht niet meer zal kunnen opbrengen en dan is het beter om, ook uit zelfrespect, ermee te stoppen. Op een hoogtepunt.

Het wijst erop dat Rosberg niet gemaakt is om zich nog jarenlang met de oude en jonge haaien te meten, dat er altijd meer is geweest in zijn leven dan louter de Formule 1. Je kunt dat zien als een gebrek (aan wilskracht, aan motivatie, aan de drive van de grote kampioenen, enzovoort), maar ook als een kwaliteit (zelfkennis, het besef dat er nog andere dingen belangrijk zijn, het vermogen om rekening te houden met de verlangens van andere mensen en niet alleen maar de jouwe, enzovoort). Wij doen in elk geval onze hoed af voor deze mens naast de coureur.

Wanneer u dit leest, loopt 2016 ook helemaal op zijn laatste benen. Het was een bewogen jaar, op allerlei vlakken. Mogen we u van onzentwege voor 2017 dan ook dezelfde normen en waarden, dezelfde zelfkennis, hetzelfde relativeringsvermogen toewensen als Rosberg, om beter in de wereld te kunnen staan én om anderen meer plaats te kunnen geven in uw leven. Het zijn uitdagingen die zeker de moeite lonen. Feest ze…