WRC / Vliegen in de passagiersstoel van Thierry Neuville!

Dat we Portugal uitkozen voor een hernieuwde kennismaking met de rallysport, had nog een andere reden dan het verhoopte goede weer en de op papier toch wel grote kans op succes van Neuville. We konden er ook aanschuiven voor een co-drive met de Belgische rijder, waarbij we dus voor enkele kilometers én vooral onvergetelijke momenten de kuipstoel mochten vullen waar normaal co-rijder Martijn Wydaeghe inzit.

De Fafe-sprong

Die Vlaming is nogal tenger en vooral ook een pak kleiner dan onze 1,9 meter, maar ze zijn bij Hyundai wel voorzien op wat grotere posturen. Voor de co-drive wordt trouwens een i20 van enkele jaren terug gebruikt. Die van voor het hybride tijdperk dus, zo kunnen we ook de hele tijd van het heerlijke rallygebrul genieten.

Het team heeft zijn tent opgeslagen langs het parcours van de Fafe-proef. Dat stukje rally diende op zondag ook als afsluitende Power Stage, omwille van de lange jump die de piloten er – al dan niet met succes maken – is het een van de spectaculairste proeven van het hele seizoen.

Koen Wauters

Zanger, presentator én autoracer Koen Wauters is er ook bij, hij gaat ons voor en klautert enkele minuten later met een gigantische glimlach op zijn gezicht weer uit de auto. “Indrukwekkend, absoluut! Ik heb in een auto zelden zo’n ervaring gehad, ik kan het zelfs amper vergelijken met mijn eigen racewerk. Ik heb 13 keer de Dakar gedaan, maar daar rijd je nooit zo op de limiet als hier.”

Koen heeft naast zijn rally-raids vooral ook al veel circuitraces gereden, waaronder ook legendarische wedstrijden als de 24 Uren van Francorchamps en Daytona. “Aan een rally zou ik me niet wagen, daar heb ik het talent niet voor. Het is zo intens, een rallyrijder heeft echt geen enkele seconde om even op adem te komen.” Wat het meeste indruk maakt? “Neuville remt laat en zelfs weinig, het is ongelooflijk hoe hij ook in scherpe bochten zijn snelheid weet te behouden.”

Minder stof

We begrijpen even later, als we onszelf in de passagiersstoel van de Hyundai hebben gewrongen, maar al te goed wat de best wel getalenteerde en dan ook te bescheiden "hobbyrijder" bedoelt. We hebben een echt racepak aan en een helm op en zijn zelfs van een Hans-veiligheidssysteem voor onze nek voorzien. De gordels worden net iets te strak aangetrokken om nog comfortabel te zijn, maar Neuville zegt dat we zo meteen wel zullen begrijpen waarom dat een absolute must is.

De Belg deed eerder op de dag al enkele ritjes en het parcours biedt dankzij het haast letterlijk weggeblazen stof al een pak meer grip. “Zelfs op een afstand van amper enkele kilometers kan dat al een verschil van verschillende seconden maken. De wielen spinnen minder, je volgt de door je voorangers gecreëerde ideale lijn en je kan een pak harder gaan”, zo legt hij uit. “Zelfs bij het vertrek kan je al een halve seconde winnen als je niet meer zo’n hoop stof onder je wielen hebt liggen.”

Vooral genieten

Waarmee we nu ook met de eigen ogen kunnen vaststellen waarom het op een onverhard parcours als dat van de rally van Portugal zo belangrijk is om niet als eerste aan de wedstrijd te moeten beginnen. Heel eerlijk, veel meer wijsheid kunnen we tijdens de waanzinnige rit met Neuville eigenlijk niet opdoen. Het is vooral genieten van de eerste tot het laatste seconde.

Als we haast letterlijk naar en door de eerste bochten schuiven, prijzen we ons wel nog gelukkig deze ochtend het ontbijt te hebben overgeslagen. Het voelt aan alsof we elk moment van de zwaar gehavende rallypiste kunnen rollen of vliegen, maar de wagencontrole van Neuville lijkt bovenmenselijk.

Naar de supermarkt

Hij gaat naar eigen zeggen maar net iets minder snel dan in de echte rally, maar doet het ogenschijnlijk met hetzelfde gemak als waarmee wij naar de supermarkt rijden. Ondertussen absorbeert de ophanging van de Hyundai zowat elke oneffenheid alsof het niet veel meer dan molshoopjes zijn.

En dan moet het beste nog komen, de beroemde Fafe-sprong natuurlijk. Op het korte rechte stuk ernaartoe voert de Nevulle de snelheid op, om dan heel even te remmen en net voor het opstijgen weer gas te geven. De voorlaatste "actie" moet vermijden dat de wagen een veertigal meter verder op de neus terechtkomt, de laatste dat hij misschien dwars komt te staan.

Twee keer naar de hemel

Tenminste, zo menen we het toch te hebben begrepen. Nogmaals, het gaat te snel om het op het moment zelf echt allemaal te kunnen vatten. Even later staan we dan ook weer aan de Hyundai-tent. Maar dan volgt het goede nieuws, de op het dashboard geplaatste camera werkte niet en we moeten het dus nog eens overdoen. Een extra reisje naar de rallyhemel, dat kunnen we natuurlijk niet afslaan.