Limiet van 95 g CO2/km in 2021: niet altijd!

We spreken er vaak over: in 2021 mogen de emissies van het Europese wagenpark maximaal 95 g CO2/km bedragen. Constructeurs boven deze limiet krijgen te maken met boetes. Maar het ligt iets complexer dan dat. Eerst en vooral omdat die 95 g CO2/km een gemiddelde is. De constructeurs mogen dus auto’s verkopen die boven dit plafond zitten, op voorwaarde dat ze er anderen verkopen onder de limiet om het gemiddelde gelijk te trekken. Maar deze waarde wordt ook berekend op basis van massa, vergeleken met de gemiddelde massa van de markt.

Van 91 tot 102 g/km

De Europese Unie is zich bewust van de noodzaak om een divers aanbod aan modellen te behouden, met name voor grote gezinnen of voor personen die een grotere auto nodig hebben voor diverse redenen. Daarom is de massa ingevoerd in de formule voor het te behalen gemiddelde. Dus, hoe ‘zwaarder’ het gamma, hoe hoger het plafond. En dat tot 102 g/km, zoals het geval is bij Daimler op basis van de gemiddelde massa van zijn aanbod in 2016. En wanneer het gamma ‘licht’ is, is de norm strenger. FCA (Fiat Chrysler) moet tot 91 g CO2/km zakken op basis van de gemiddelde massa van zijn gamma in 2016!

Perverse effecten

We kunnen duidelijk het secundaire effect van dit variabele gewicht zien. Het beïnvloedt het niet te overschrijden plafond door de specialisten voor kleine auto’s te benadelen en de premiummerken te beschermen. Het moedigt zelfs geen significante gewichtsdaling van de auto’s aan, gezien dat kosten zou vergen om de motoremissies te verlagen om aan het opgelegde kader te voldoen. De ICCT (International Council on Clean Transportation) heeft de vinger op deze paradox gelegd. Deze ngo beveelt 3 oplossingen aan voor de objectieven van 2025 (81 g) en 2030 (67 g). De eerste aanbeveling is om simpelweg de parameter van massa te verwijderen en een identiek plafond voor iedereen op te leggen. Dit zou constructeurs kunnen dwingen om het gewicht van hun auto’s te verminderen, maar zou ook het aanbod kunnen beperken en bepaalde automobilisten kunnen benadelen. De tweede oplossing is om de massa variabel te houden, maar de formule aan te passen om de verschillen te beperken.

De afdruk

Er wordt ook een derde oplossing voorgesteld: de voetafdruk toepassen in plaats van de massa. Deze afdruk wordt gebruikt in de Verenigde Staten. Het is simpelweg het grondoppervlak van de auto. Volgens de ICCT heeft deze oplossing het voordeel dat ze een lager gewicht niet bestraft, terwijl het even complex en aanpasbaar is als bij een variabele massa. Deze methode zou de EU moeten gebruiken om een meervoudig aanbod van auto’s te behouden en tegelijkertijd strengere normen te kunnen opleggen aan de constructeurs. Voor na 2030 zou het niet zo’n probleem meer zijn, gezien de verboden voor verbrandingsmotoren die worden opgericht in verschillende landen en steden. Tenminste als de politieke projecten daarin slagen tegen die tijd…