Slechts 5% elektrische auto’s in 2030 volgens Planbureau

5% in 2030, 12% in 2040. Dat is de voorspelling van de statistici van het Federaal Planbureau over het marktaandeel van 100% elektrische wagens in België. Toegegeven, de hybrides zullen ook populair worden, al overschrijden ze de 33% niet. De instelling rekent op 31% hybrides in 2030, waarvan 12% plug-in hybrides. In 2040 zullen 29% van de auto’s hybride zijn, waarvan 11% oplaadbaar! De andere oplossingen (CNG, waterstof) zullen marginaal blijven. Het spreekt voor zich dat auto’s met enkel een verbrandingsmotor 63% van de verkopen op zich nemen in 2030, en 57% in 2040. Onder hen zal diesel benzine zelfs opnieuw inhalen: 34% vs. 29% in 2030 en 29% vs. 28% 10 jaar later. Ver van het politieke discours dat de toekomst van automobiliteit volledig elektrisch ziet, met plannen om benzinemotoren te verbieden.

Ernstige voorspellingen

Het is duidelijk dat het moeilijk is om de marktontwikkelingen zo lang op voorhand al te voorspellen. Zelfs al kunnen de cijfers nog veranderen, zijn deze voorspellingen niet zomaar gemaakt. We moeten er in elk geval rekening mee houden. Uit deze gegevens blijkt dat de Belgen op dit moment (nog?) niet geneigd zijn om over te schakelen op volledig elektrisch rijden. De technologische evoluties van de elektrische aandrijflijnen zouden sommigen ertoe kunnen bewegen om de stap te zetten. Maar tegelijkertijd zullen fabrikanten doorgaan met het ontwikkelen van klassieke verbrandingsmotoren. Wat hen nog altijd interessant zal maken voor de consument. En dit ondanks de belastingen en beperkingen.

Chef, we hebben een probleem!

Deze statistieken van het Planbureau moeten ongetwijfeld interessant zijn voor de ministeriële kabinetten. Het was al duidelijk dat, als de markt de trend niet zou volgen met minder dan 5% elektrische auto’s in 2025, er duidelijk een probleem zou komen tussen de behoeften van de burgers en de oplossingen opgelegd door de politieke raadsleden voor 2030 en 2040. En natuurlijk ook om de doelstellingen van de grote internationale verdragen te bereiken. Zeker als deze tendens van terughoudendheid internationaal zou blijke,. De autoriteiten zouden dan gedwongen worden om hun standpunten te herzien om andere oplossingen te zoeken om de balans te vinden tussen individuele mobiliteit, financiële beperkingen, de verbetering van de levenskwaliteit en de beperking van schadelijke uitstoot.