Detailtests / 2025 Porsche 911 Targa 4 GTS (T-Hybrid)

Zo complex als de hele uitleg van dat ­hybridesysteem klinkt, zo eenvoudig is de werking ervan. Deze GTS rijdt als een normale Porsche, zelfs de regeneratie heeft geen enkele invloed op de doseerbaarheid van het rempedaal. Alles bij elkaar voelt deze hybride 911 nog altijd aan als een goeie ouwe zescilinder-boxer met turbo, maar dan wel zonder de minste vorm van inertie. De manier waarop dit aandrijfgeheel aan het gas hangt, doet bijna denken aan een dikke atmosferische krachtbron. Lekker!

Wie echter een goed voelbare elektroboost had verwacht, is eraan voor de moeite. Je zou dat een ontgoocheling kunnen noemen, een fata morgana van de Porsche-marketeers – zij hebben ons dit T-Hybrid-systeem tenslotte verkocht als een een grote revolutie die zowel qua prestaties als qua sensaties voor een nieuwe dimensie zou zorgen. Of je kunt het ook van de andere kant bekijken, en de ingenieurs een pluim op hun hoed steken omdat ze erin geslaagd zijn om die nieuwe technologie – die op termijn haast onmisbaar wordt om aan de almaar strengere normen te voldoen – zo naadloos te integreren.

Begrijp ons trouwens niet verkeerd: het is niet omdat het verwachte wow-effect uitblijft, dat de prestaties van deze GTS er minder indrukwekkend om zouden zijn: 3,1 seconden van 0 naar 100 (met het Sport Chrono Package) en een top van 312 km/u, dat is simpelweg om van te duizelen. Hoeft het allemaal zo snel niet te gaan, dan blijft de GTS evengoed perfect dagelijks bruikbaar. Fileverkeer of een langere snelwegrit, het vormt allemaal geen probleem. Mede dankzij de uitstekende stoelen die door hun feilloze steun en optimale rijhouding bijdragen tot een meer dan behoorlijk comfort.

Natuurlijk onderscheidt een GTS zich ­echter in de eerste plek door zijn dynamische kunde als de teugels gevierd worden, en dat is voor deze ‘992.2’ niet anders. Als Targa heeft onze GTS dan wel geen recht op de 1 centimeter verlaagde ophanging, vanaf de eerste bocht maakt de 911 nog altijd duidelijk waarom Porsche de benchmark in deze categorie is. Het vertrouwen groeit bliksemsnel, en je hoeft helemaal geen doorgewinterde coureur te zijn om in deze GTS hallucinante bochtsnelheden te kunnen halen. Het uiterste precieze, maar nooit overdreven nerveuze stuur geeft perfect aan wat de voorwielen aan het doen zijn, terwijl die vooras haast ogenblikkelijk reageert op de minste input.

Een hybride 911 is eerst en vooral een 911

Dat de neus van onze testauto op den duur toch lichtjes zoekerig werd, en dat af en toe zelfs het ABS moest ingrijpen, mag op rekening komen van de winterbanden onder onze 911, die door hun minder grote stijfheid na een paar keer stevig aandringen al aan hun kookpunt zaten. Ook de af en toe verrassende reacties van de vierwielsturing zijn allicht op dat fenomeen terug te ­voeren.

Over het algemeen vormt de combinatie van vierwielaandrijving, een mee­sturende achteras, een uitgekiende ­gewichts­verdeling en die vrijwel ogenblikkelijke respons op het gaspedaal echter een even explosieve als verslavende cocktail. De onfeilbare trekkracht en de onstilbare honger van de motor maken dat je maar geen genoeg van deze Porsche kunt krijgen. Met als geruststelling een stel remmen dat nooit ofte nimmer een krimp geeft.

Kortom, een 911 blijft een 911, ook als hij geëlektrificeerd is. Al maken we ons tegelijk wel de bedenking dat een ‘gewone’ 911 Carrera ook al in 3,3 seconden naar 100 km/u spurt en een top van 308 km/u haalt, en dat hij met dezelfde chassisopties als deze GTS heus niet zoveel hoeft onder te doen. Meer nog, tenzij voor een ervaren coureur riskeert het verschil zelfs niet voelbaar te zijn. Waardoor je finaal toch weer vragen kunt stellen bij het belang van deze hybride GTS. Tenzij je natuurlijk tuk bent op dat Targa-koetswerk, want dan heb je simpelweg geen andere keuze.