Na Mercedes-AMG en zijn rijdende concept GT XX, dat 25 wereldrecords vestigde voor een elektrische auto, heeft Mercedes-Benz zopas een spectaculaire langeafstandstest afgerond: een EQS uitgerust met een solid-statebatterij legde 1205 km af op één lading. En dat tussen Stuttgart (Duitsland) en Malmö (Zweden), zonder tussentijds opladen. Een prestatie in reële omstandigheden die het potentieel van lithium-metaalchemie aantoont.

Belangrijk detail: het gaat niet om een productiemodel maar om een laboratoriumauto. De batterij met vast elektrolyt, ontwikkeld met Factorial, werd eind 2024 geïntegreerd in een licht aangepaste EQS, waarna de wegritten in februari 2025 van start gingen om uithoudingsvermogen, rendement en veiligheid in echte rijomstandigheden te testen.
Extra rijbereik
De winst komt van een energiedichtheid van circa 450 Wh/kg en een architectuur die tot +25% meer autonomie kan bieden bij vergelijkbare afmetingen en massa als een klassieke lithium-ionbatterij. Daarbij komt nog een lichter passief koelsysteem. Zo kan de grens van 1.000 km worden overschreden, terwijl een huidige EQS afhankelijk van de versie al bijna 800 km WLTP haalt.

Mercedes blijft echter voorzichtig: deze mijlpaal bevestigt een technologisch potentieel, geen onmiddellijke industrialisatie. Voor serieproductie moeten nog verschillende uitdagingen worden opgelost (duurzaamheid, temperatuurbeheer, mechanische belasting). Volgens de groep past dit in een traject richting het einde van dit decennium. 2029, dan?
Niet nieuw, maar...
De technologie van de solid-statebatterij is op zich niet nieuw, maar laat op zich wachten in de praktijk. Verschillende grote spelers zoals Samsung, Stellantis, Toyota en Volkswagen werken aan de ontwikkeling. Ze zijn het erover eens dat het potentieel veelbelovend is – met meer autonomie, verbeterde veiligheid en eenvoudiger thermisch beheer – maar dat de stap naar massaproductie nog aanzienlijke uitdagingen kent, bovenop de kwestie van de kostprijs.

Op termijn lijkt de solid state-batterij nochtans een sterke troef voor de doorbraak van de elektrische auto: bij gelijkblijvende massa en afmetingen kan ze een hogere energiedichtheid en dus meer autonomie bieden, waardoor de afhankelijkheid van laadinfrastructuur daalt. Beter een batterij die 1000 km haalt dan één die kan laden aan 1000 kW? Misschien wel, al zou de combinatie van beide natuurlijk ideaal zijn.