Mobiliteit / Veiligheidsgordels

De veiligheidsgordel kennen we al langer dan de airbag. Het Belgische verkeersreglement zegt in Artikel 35 dat «de bestuurder en de passagiers van auto's die deelnemen aan het verkeer de veiligheidsgordel moeten dragen op de zitplaatsen die ermee zijn uitgerust», volgens een Koninklijk Besluit van 1 december 1975. Het dragen van de gordel is sinds 1975 verplicht in België voor de bestuurder en zijn voorste passagier, en sinds 1991 ook voor de passagiers achterin. Kinderen jonger dan drie horen in een speciaal zitje, tussen de leeftijd van drie en twaalf is dat ook het geval zolang de kinderen kleiner zijn dan 1,35 meter. Daarover leest u meer in kinderzitjes.

Het niet-dragen van de autogordel kan leiden tot boetes van 10 tot 250 euro. Overigens bent u er als bestuurder voor verantwoordelijk dat alle passagiers hun gordel dragen. Slechts in uitzonderlijke gevallen bent u vrijgesteld van gordeldracht. Taxichauffeurs hoeven tijdens hun dienst bijvoorbeeld geen gordel te dragen, net zoals bestuurders van prioritaire voertuigen, maar enkel als ze op missie zijn. Daarnaast is het mogelijk dat u om medische redenen geen gordel mag dragen, maar in dat geval moet u in het bezit zijn van een officiële vrijstelling. Ten slotte mag u uw gordel ook losmaken om achteruit te rijden.

Gordeltypes

De klassieke veiligheidsgordel is een driepuntsgordel. Het is een type dat op drie punten is verankerd aan het koetswerk, vandaar ook de naam. Deze gordel wordt tegelijk over de schouder en de heup vastgemaakt. Er zijn echter nog andere gordelmodellen. De heupgordel is daarvan het bekendste type, aangezien het in kleinere auto's vaak nog gemonteerd wordt op de middelste zitplaats van de achterbank. Deze gordel houdt enkel het bekken tegen en is daardoor minder efficiënt dan een driepuntsexemplaar. Gordels met meer dan drie verankeringspunten worden vaak ? terecht ? ?harnassen? genoemd. Ze worden vooral gebruikt in raceauto's.

Moderne veiligheidsgordels zijn doorgaans uitgerust met een pyrotechnische voorspanner en één of meer spankrachtbegrenzers. Bij een nakend ongeval spant de voorspanner de veiligheidsgordel op en wordt de inzittende tegen de rugleuning gedrukt, om te vermijden dat hij of zij onder de veiligheidsgordel door glijdt. Spankrachtbegrenzers zorgen er dan weer voor dat de veiligheidsgordels bij een ongeluk ook weer niet té strak aanspannen, waarbij bijvoorbeeld inwendige letsels zouden kunnen ontstaan.