Nostalgie / Wist je nog? Dat ze de 86 uren van de Nürburgring reden

De organisatoren van de "Marathon de la Route" zaten met een probleem. De race werd te gevaarlijk. De uithoudingswedstrijd werd immers verreden op openbare wegen, wegen die steeds drukker werden door de democratisering van de auto. Intussen werden de deelnamende wagens steeds sneller, waardoor het een soort slalom geworden was waarbij de piloten de gewone auto's langs links en rechts voorbijstaken. Om dit probleem te omzeilen, hadden ze de route al enkele keren gewijzigd. De "Marathon de la Route" werd sinds 1931 georganiseerd als Luik-Rome-Luik, maar in 1961 omgevormd tot de Luik-Sofia-Luik. Maar dat nieuwe parcours leek niet meer dan uitstel van executie.

Tot er iemand op het geniale idee kwam om de "Marathon de la Route" te verplaatsen naar de Nürburgring. Zo gezegd, zo gedaan. Al moest het Belgische leger wel een veldhospitaal voorzien vooraleer de Duitsers de wedstrijd wilden organiseren. Op 24 augustus 1965 werd de 82 Uur van de Nürburgring in gang geschoten met 35 deelnemers aan de start. Het circuit koppelde de Nordschleife aan de Südschleife en telde een lengte van bijna 22,8 kilometer. De Ford Mustang van Henri Greder en Johnny Rives won de wedstrijd, ze hielden een ronde over op de Mustang van Jacky Ickx en Gilbert Stapelaere. Ook het jaar daarop zou het Belgische rijdersduo tweede worden, maar dan aan het stuur van een Ford Cortina Lotus. Toch won een landgenoot de 1966-editie van de 84 Uur van de Nürburgring, want onze Julien Vernaeve stuurde zijn MG B naar de zege.

Porsche neemt over

De eerste twee edities waren een succes. Het deelnemersveld groeide, telde een heleboel beroemde namen en verwelkomde steeds meer fabrieksteams. Het talrijke publiek maakte er een dolle boel van, het zaadje van de uitgelaten festivalsfeer die je tegenwoordig bij de 24 Uur van de Nürburgring ervaart, werd geplant tijdens de "Marathon de la Route". Ook de marketingjongens zagen mogelijkheden, want de uitstekende prestaties van zowel DAF als Tatra hadden de nodige luister gekregen in de algemene media.

Daarom bereidde Porsche een coup voor op de editie van 1967. De Duitse constructeur wou de bedrijfszekerheid en de sportiviteit van de nieuwe Sportomatic-transmissie in de verf zetten en vaardigde een tot de tanden gewapend fabrieksteam af naar de 84 Uur van de Nürburgring. De 911 R van Hans Hermann (winnaar 24 Uur Le Mans 1970 met de Porsche 917) , Jochen Neerpasch (de oprichter van BMW M) en Vic Elford (Europees rallykampioen 1967 met de Porsche 911) won de "Marathon de la Route" met meer dan 10 ronden voorsprong. Ook in 1968 zou Porsche de uithoudingswedstrijd domineren.

Tot dan was de "Marathon de la Route" een regelmatigheidswedstrijd geweest, waarbij een opgelegde rondetijd als leidraad diende. Die regel werd in 1969 geschrapt. Voortaan mocht je zo hard je kon rond de Nürburgring. En dat jaar ging niemand harder dan de Lancia Fulvia HF van Lancia Squadra Corse, al bracht een late wissel van de uitlaat hun zekere zege nog in gevaar. Om de wedstrijd nog harder te maken, gingen de organisatoren voortdurend op zoek naar extra bepalingen. Ook de duur werd verder verlengd: in 1970 duurde de race 86 uur (winnaar: Porsche-VW 914/6), in 1971 zelfs 96 uur (Alpine A110 S).  Maar daardoor werd de wedstrijd steeds duurder en onvoorspelbaarder, waardoor zowel de privé- als de fabrieksdeelnames afhaakten. In 1972 zou er geen nieuwe wedstrijd georganiseerd worden.