Detailtests / 2024 Toyota C-HR 2.0 Hybrid (Premiere Edition)

Terwijl het voorin erg aangenaam toeven is in de C-HR, hebben de achterpassagiers minder reden tot juichen. Om te beginnen is de instapopening aan de kleine kant, door de bijzondere vorm van de achterdeuren (ditmaal wel voorzien van gewone handgrepen, die toch een stuk handiger zijn dan de verticale exemplaren in de dakstijl van de vorige generatie). In de duurdere versie, zoals onze testauto, schuift de bestuurdersstoel dan ook nog eens automatisch naar achteren met het contact uit, wat achterin in- en uitstappen aan die kant nog extra bemoeilijkt.

Als gevolg van de aflopende daklijn houdt ook de hoofdruimte niet over, en het glazen panoramadak knibbelt daar nog enkele centimeters af. De kleine glaspartijen achteraan leiden bovendien tot een wat benepen gevoel, dat nog wordt verergerd door de sportstoelen. Want die mogen dan al een voorbeeldige steun bieden, met hun brede schouders hinderen ze ook nog eens het zicht naar voren vanaf de achterbank.

Gecompromitteerde koffer

Volgens Toyota gebruikt de nieuwe C-HR dubbel zoveel gerecycleerde kunststof als zijn voorganger. Hier en daar is nog wel wat hard plastic zichtbaar dat eigenlijk niet thuishoort op dit prijsniveau, maar over het algemeen is de kwaliteitsindruk van het interieur goed en is het dashboard netjes geassembleerd. Knappe details zijn de ventilatiemonden of de gestileerde uiteinden aan de bovenkant van het dashboard. Wel is het allemaal nogal somber en zwart – de gekleurde stiksels van onze Premiere Edition veranderen daar niet veel aan.

De koffer betaalt enigszins de prijs voor de markante looks: niet alleen is hij met zijn 364 liter kleiner dan die van de concurrentie in dit segment, hij kampt ook nog een keer met een flink hoogteverschil tussen tildrempel en koffervloer. Weet overigens dat de 1.8 Hybrid op papier iets meer liters te bieden heeft (388 liter). De moduleerbaarheid beperkt zich tot een in twee ongelijke delen (60/40-verhouding) neerklapbare achterbank.