Blogtests / Roadtrip - De Mercedes EQE als tijdscapsule

Het is paaszondag en de zon schijnt. Het is amper 5°C maar volgens de voorspellingen zal de temperatuur na de middag oplopen tot 14°. Voldoende bemoedigend voor een gezinsuitstapje in de Mercedes EQE. De 4,95 meter lange volledig elektrische luxeberline heeft een synchroonmotor van 292 pk en een accu van 100 kWh (waarvan 90,6 kWh nuttig). Onze Launch Edition heeft geen vierwielsturing of adaptieve schokdempers. Dat staat een roadtrip naar het Duitse Trier op deze paaszondag niet in de weg. Temeer omdat de auto, die op de snelwegparking voor 95% is opgeladen, een rijbereik vermeldt van 452 km, tot zelfs maximaal 558 km, waarschijnlijk door je snelheid sterk te matigen. Voor deze roadtrip rijden we zonder ons te bekommeren over het behoud van de actieradius, rijden we de maximaal toegestane snelheden, in de Comfort-modus, met de airco op 19,5°C en met vier personen in de auto. De achterbank biedt met gemak plaats aan twee tienermeisjes van verschillende grootte, die de beschikbare been- en hoofdruimte op prijs stellen.

In één keer

Tot aan de Romeinse Porta Nigra in Trier hebben we iets meer dan 260 km af te leggen via de A54, de E42 en vervolgens de E411 en het Groothertogdom Luxemburg. Het vlotte verkeer en – wonderlijk genoeg – de afwezigheid van werven maken het mogelijk een gemiddelde snelheid van 120 km/u aan te houden tot aan de Luxemburgse grens. Vanaf daar mogen we 130 km/u rijden. Eenmaal op de Duitse Autobahn hebben we nauwelijks tijd om de Mercedes EQE op hoge snelheid te testen – op een kleine spurtje tot meer dan 190 km/u na – of we zijn al in het centrum van de geboorteplaats van Karl Marx (5 mei 1818). Het resultaat van deze aanlooproute is dat we 109 km actieradius overhouden na 277 km te hebben gereden vanaf het laadstation, bijna uitsluitend op de snelweg. Dat komt overeen met een gemiddeld verbruik van 23,6 kWh/100 km. De boordcomputer schatte een gemiddelde van iets minder dan 20 kWh/100 km... Nochtans hebben we de auto zijn ding laten doen, met enkel een pauze op een ‘Truck Center’-parking in Habay, langs de E411.

Een klein beetje Rome in Duitsland

Zonder enige voorbereiding of verwachting rijden we de betaalparking "Porta Nigra" op, op een steenworp afstand van het standbeeld van... Karl Marx! Eerste teleurstelling: er zijn wel plaatsen gereserveerd voor vrouwen (de Frauenparkplatz), maar er valt geen laadstation te bespeuren. Onmogelijk dus om tijdens ons toeristisch bezoek de berline met 26% batterijreserve op te laden. We weten nu al dat we later in de middag aan een hogesnelheidsterminal zullen moeten opladen. Het erg gezellige centrum van Trier is erg Germaans maar biedt tegelijk een schat aan Romeinse overblijfselen die de glorie van de stad als Augusta Treverorum illustreren, wat haar de titel "Roma Secunda" opleverde. Naast de ruïnes van de thermen, de beroemde Porta Nigra en de Constantijnbasiliek zijn er ook het keurvorstelijk paleis in renaissancerococostijl met zijn tuinen, de vakwerkhuizen en het duo van de romaanse basiliek en de gotische kathedraal. Deze twee gebouwen naast elkaar zijn ideaal om het verschil tussen de twee stijlen te laten zien. Dit alles kan te voet worden gedaan, waarbij onze Mercedes EQE op zijn parkeerplaats op ons wacht.

Industriezone

Alvorens te vertrekken – het Romeinse amfitheater bewaren we voor een andere keer – houden we een lunchpauze in een restaurant waar Romeinse gerechten uit het kookboek van Marcus Gavius Apicus worden geserveerd. We kiezen voor Pullus Allecatus, een recept op basis van gemarineerde kip. Geen koffie of dessert, dat is voor tijdens de laadsessie. Na het eten steken we de Romeinse brug over (de oudste brug van Duitsland) om in Trierweiler, een paar kilometer van het centrum van Trier, een supersnel laadpunt van 250 kW te bereiken, dat door de navigatie wordt aanbevolen. We zijn echter niet de enigen die op dat idee waren gekomen. Een Jaguar I-Pace en een Tesla Model Y staan al op te laden bij dit station te midden van fabrieken, kantoren en weilanden. Niet eens een parkeerplaats of een snackbar om te wachten. Geen koffie of dessert deze keer! Terwijl we de EQE aan de kant van de weg zetten om te wachten, komt de bestuurder van de ingeplugde Tesla ons zeggen dat hij niet veel tijd meer nodig heeft. Vijf minuutjes later nemen we zijn plaats in. De Mercedes laat weten dat een volledige laadbeurt 52 minuten in beslag zal nemen, maar zo lang hoeven we deze keer niet te wachten. Temeer omdat de laadsnelheid 133 kW is, althans aan het begin van het proces. Na 27 minuten, bij ongeveer 75%, daalt het tot 80 kW. We gaan weer op weg met een beloofde 328 km richting de wijngaarden van de Moezel en daarna het omringende bos.

Motorrem

Deze keer leggen we het snelweggedeelte af zoals het hoort op de Autobahn. Bij 180 en 190 km/u is er slechts een licht windgeruis om ons eraan te herinneren dat de Mercedes EQE door de lucht klieft. Het comfort van de berline blijft echter gevrijwaard dankzij de uitstekende geluiddemping. De besturing mist een beetje precisie en het remgedrag is zelfs in de Sport-stand niet krachtig genoeg. Wanneer we de snelweg verlaten en langs de met wijnranken omzoomde heuvels de Maasvallei inrijden, blijft het rempedaalgevoel storend. Je moet de linkerspatel indrukken om de regeneratie te verhogen en de krappe haarspeldbochten richting Piesport beter te kunnen nemen. Anders lijkt het te moeilijk de auto bergafwaarts in te tomen. Te midden van een prachtig landschap, waar Duitsland ons eraan herinnert dat het niet alleen het andere land van het bier is, maar ook van de witte wijn, klimmen we verder in de richting van het bos. Door ze te gebruiken raken we meer gewend aan de touch controls op het stuur. Maar ze blijven vervelend, zowel voor de cruise control als voor het infotainment. Soms gaat de auto na een onhandig gebaar (of zelfs zonder duidelijke reden) naar het volgende muzieknummer!

Foute kaart

Voor het vallen van de avond en de afdaling van het bos naar het dal is het tijd om een restaurant langs de Moezel te vinden. We vinden er eentje in de buurt van een laadpaal op een openbare parkeerplaats. Ook al heeft de auto nog 50% van zijn accu, na 122 km rijden op de snelweg, bergop en bergaf door dorpjes, lijkt het ons geen slecht idee om wat energie op te slaan voor de terugrit. Dat draait echter uit op een totale flop: geen van onze laadpasjes wordt geaccepteerd door de terminal. En we hebben weinig zin om speciaal een app te installeren om alleen deze keer te betalen. Geen probleem, we zullen opnieuw langs de snelweg opladen en deze keer een echt koffietje drinken, want de terugreis zal laat in de avond gebeuren. Na een schnitzel, met enkele Belgen uit Dendermonde als tafelgenoten, rijden we naar de Ionity-terminal aan de A1, in Niederöfflingen.

Ionity en koffie

Het Ionity-station aan de A1 geeft 100 kW, maar dat wordt tijdens het laden minder. Na een koffie en een pauze van 40 minuten hebben we eindelijk meer dan 95% beschikbaar. Genoeg om thuis te raken, via de A60, maar aangezien het navigatiesysteem had beslist de kortste route te kiezen, moesten we eerst heuvels op en af, over zeer smalle wegen, in het donker voordat we de snelweg bereikten. In het donker valt de boordverlichting beter op, die varieert naargelang van de lading: bewegend blauw-wit als de accu ontlaadt, vast paars-blauw als de regeneratie wordt geactiveerd en felrood als het gaspedaal iets te hard wordt ingetrapt (naar de smaak van de EQE). Leuk, maar een beetje storend.

Gebrek aan licht

De koplampen van de Mercedes EQE zijn dynamisch. Helaas zijn ze duidelijk niet in staat om GPS-kaarten te lezen. De lichtbundel verlicht niet in de richting van de bocht, zodat we een paar bochten blind moeten nemen. Zelfs op de grote wegen was de techniek soms irrelevant. In principe kunnen leds 'zwarte' zones creëren om andere weggebruikers te beschermen tegen verblinding. Alleen ziet de EQE onzichtbare gebruikers en snijdt hij zonder reden een deel van de verlichting af, waardoor enkele ogenblikken zwarte vlakken in het gezichtsveld ontstaan. Dit kan verrassend zijn. Op de Autobahn werkt het relatief goed (zelfs bij meer dan 150 km/u). Maar in België zijn er ongetwijfeld onvolkomenheden en reflecties die de techniek verstoren. Het is echter de eerste keer dat een dergelijk systeem ons zo’n problemen bezorgt! Een ander probleem, maar niet specifiek voor Mercedes, is dat de snelheidsregelaar in combinatie met de verkeersbordherkenning nog altijd folkloristisch en symptomatisch is. Een ramp... Net als het verrassende remmanoeuvre van het rijhulpsysteem van de EQE dat een fantoomobstakel zag, maar we weten nog steeds niet welk. Je kunt dan ook beter op je instinct vertrouwen… 

Voor de zekerheid, Ionity bis

In principe zouden we, zelfs met snelheden van meer dan 160 km/u op de vrije stukken, bijna tot aan de Belgische grens, genoeg hebben gehad om de 260 km af te leggen en met 120 km/u op onze snelwegen naar huis terug te keren, via de E42 naar Luik en vervolgens Namen en Charleroi, alvorens de A54 weer te nemen. Een sanitaire pauze op de snelwegparking Tignée Nord in Soumagne gaf ons echter de gelegenheid een tiental minuten bij te laden, gewoon voor de gemoedsrust. Aangezien deze stop niet ingegeven was in het navigatiesysteem en we de preconditionering van de batterij ook niet zelf hadden geactiveerd via het centrale scherm, was de EQE niet gereed en bleef het laadvermogen steken op ongeveer 40 kW aan een Ionity-terminal die veel beter kan met een auto die 170 kW accepteert. Maar deze stop heeft niettemin het voordeel dat we op weg naar huis geen stress hebben, temeer omdat we thuis geen laadpunt hebben, dus dit extraatje scheelt ons tijd voor de rit van morgen.

LEES OOK – De Belgische prijzen van de Mercedes EQE

Conclusie

De Mercedes EQE, een soort afgeknotte EQS met minder kofferruimte, is qua actieradius een zeer comfortabele en efficiënte elektrische auto. Het is mogelijk om meer dan 250 km op de snelweg te rijden, zelfs in Duitsland. Het is de eerste keer dat we ons in een elektrische auto echt hebben kunnen uitleven op de Autobahn. Als je geen haast hebt, kun je in de Eco-modus meer dan 350 km rijden. De meest energiebehoevende rit leverde een verbruik van 29 kWh/100 km op. Ons testgemiddelde bedroeg 23,9 kWh/100 km. Het gemiddelde van de auto over 3.349 km, met alle ritten van onze collega's en andere mensen aan wie Mercedes deze EQE 350+ heeft toevertrouwd, bedroeg 23,2 kWh/100 km. Alleen geeft zijn 400-voltarchitectuur hem niet het voordeel dat hij mist: de mogelijkheid om erg snel te laden. Sterker nog, als hij niet van tevoren wordt gewaarschuwd of als de batterij nog niet helemaal leeg is, wordt hij zelfs lui aan de terminal. Jammer!