Editoriaal / KEUZES MAKEN

Eind november liep het bericht binnen dat ook Brussel nu wat ging doen aan zijn verkeersinfarct in hartje binnenstad. Binnen de bekende ‘vijfhoek’ zal de voetgangerszone verdubbeld worden. Heel wat straten worden autovrij of krijgen eenrichtingsverkeer en de haltes voor het openbare vervoer worden aangepast. Op die manier wil Brussel het teveel aan auto’s uit zijn oude centrum weren en ze leiden naar vier geplande parkeerterreinen, van waaruit je dan richting centrum kunt pendelen: te voet, met de fi ets of met het openbare vervoer.

Het toeval wil dat de mobiliteitsclub VAB en de consumentenorganisatie Test-Aankoop net een onderzoek gevoerd hebben naar een gelijkaardig park&ride-systeem in Antwerpen. Zij beoordeelden de belangrijkste P&R-parkeerterreinen rond Antwerpen op hun effi ciëntie. De conclusies zijn vrij ontnuchterend: op dit ogenblik heeft de pendelaar of shopper op weg naar de stad weinig reden om zijn auto op zo’n parkeerterrein te stallen en verder te gaan met het openbare vervoer. Dat laatste is wel iets minder duur vergeleken met een parkeerplaats in de stad, maar in elk geval niet sneller, integendeel. Bovendien zijn dicht bij het centrum van de stad twee grote gratis parkeerterreinen (Gedempte Zuiderdokken en Scheldekaaien), waardoor zelfs het kostenvoordeel van openbaar of alternatief vervoer op losse schroeven komt te staan.

Ik krijg een beetje de indruk dat de meeste van onze steden stelselmatig warm en koud blazen bij de uitwerking van een coherent verkeersplan – mede onder druk van heel wat lobbygroepen. Zo vrezen de vele handelaars en horeca-uitbaters dat de mensen zich niet meer naar hun zaken zullen begeven als ze niet met de auto tot (bijna) voor de deur kunnen. Nochtans blijkt uit heel wat voorbeelden uit het buitenland dat de mensen naar de binnenstad blijven komen en er blijven consumeren.

Zolang de alternatieven voor de auto maar voldoende aanwezig zijn én voldoende gecoördineerd zijn en afgestemd op de behoeftes van de bezoeker/pendelaar. En daar knelt natuurlijk het schoentje. Door naar iedere verzuchting te luisteren en het belang van de verschillende drukkingsgroepen op een apothekerschaaltje af te wegen nemen onze verantwoordelijken dikwijls halve beslissingen of worden maatregelen ingevoerd die elkaar tegenwerken.

Natuurlijk moet er naar de ideeën en opmerkingen van zowel de inwoners als de bezoekers of pendelaars geluisterd worden, maar uiteindelijk zou er toch voldoende politieke moed moeten zijn om een coherent plan uit te dokteren. Ook hier lijkt Vlaanderen weer een achterstand op te lopen ten opzichte van de ons omringende landen. Tot onze oude steden, die nochtans hoog aangeschreven staan als uniek erfgoed, versmachten in de verkeerschaos die nakende is. Is dat wat we willen?