In koude toestand schudt de zescilinder-diesel een beetje bij het ontwaken en ook wanneer de starter-alternator het overneemt, gebeurt het stilleggen en weer opstarten van de zes-in-lijn niet helemaal ongemerkt. Bij het optrekken is een lichte grom hoorbaar, zonder dat het ooit al te storend wordt. Het geluid verdwijnt ook meteen zodra de snelheid zich stabiliseert.
De automatische versnellingsbak (waarvan de koppelomvormer is vervangen door een meervoudige platenkoppeling) laat een kleine schok voelen bij de overgang van eerste naar tweede, maar schakelt daarna soepel en snel… ook al vertoont hij niet de fluwelen zachtheid noch het reactievermogen van de befaamde achttrapsautomaat van ZF, een referentie in zijn soort, die onder meer wordt gebruikt in de BMW X3, de Jaguar F-Pace en de V6-versies van de Audi Q5.
Stille kracht
In de rijmodus Normal en onder lichte belasting schakelt de automaat al op bij… 1.400 o/m. Op dat moment is namelijk het maximumkoppel (550 Nm in deze AWD-versie) al beschikbaar en dat blijft zo tot 3.750 o/m. Als je het rechterpedaal helemaal intrapt, wordt het geluid rauw en gaat de motor loeien naarmate hij in de toeren klimt. Wanneer je hem er manueel toe dwingt aan de hand van de stuurwielpaddles, kan het blok tot 5.000 o/m doortrekken, maar in de automatische schakelstand houdt de bak het sowieso voor bekeken bij maximaal 4.500 o/m, zelfs in de Sport-modus.
Het is ook niet nodig om hoger te gaan, behalve misschien voor het akoestische plezier. Want ook al laat deze zespitter bij dergelijke toeren flink van zich horen, zijn motorsound is veel aangenamer dan het klepperende geratel van een viercilinder-diesel. We waarderen echter vooral de ‘stille kracht’ van deze motor, die ons altijd geruststellende reserve garandeert onder de rechtervoet. De prestaties van deze CX-60 zijn interessant, hoewel amper beter dan die van sommige rivaliserende diesel-SUV’s met slechts vier cilinders. Deze Mazda-krachtbron moet het vooral hebben van zijn karakter.
Dat de motorgeluiden op de snelweg goed geweerd worden, vertelden we al, maar we hadden wel graag akoestische ruiten gezien om wind- en stroomlijngeluiden wat meer uit te vlakken. Temeer omdat een dergelijke optie wél wordt aangeboden op de kleinere CX-5... Nog op comfortvlak betreuren we dat de vering behoorlijk stug is, en Mazda biedt geen gestuurde schokdemping aan, in tegenstelling tot de meeste van zijn concurrenten.
Trekvermogen van 2,5 ton
Toch wordt de CX-60 nooit echt oncomfortabel, en die strakke ophanging wordt zelfs een troef in lange en snelle bochten die er goed bij liggen, waar deze grote SUV mooi vlak blijft en zich nooit van zijn stuk laat brengen. Dat kan wél gebeuren op een hobbelig wegdek, maar over het algemeen is het weggedrag efficiënt, evenwichtig en aangenaam. Met in onze testversie bovendien de extra grip van de vierwielaandrijving, via een gestuurde meerschijvenkoppeling die het koppel naar voren leidt zodra de achteras begint door te slippen.
Bovendien snijdt de voortrein scherpe en opeenvolgende bochten snedig aan, geholpen door de zogenoemde Kinematic Posture Control, die het binnenste achterwiel afremt om de wendbaarheid te verbeteren. Een welkom elektronisch rijhulpsysteem. De spoorassistent en andere actieve waarschuwingssystemen zijn daarentegen te opdringerig: voor het minste beginnen ze te piepen of te flikkeren… of gaan ze zelfs op de rem staan. Het duurde dan ook niet lang voordat we alles uitschakelden…
Hoewel de CX-60 tot slot geen offroadambities koestert, beschikt hij wel over een Hill Descent Control, wat handig kan zijn bij het rijden met een aanhanger op ruwe en gladde wegen, temeer omdat deze SUV tot 2,5 ton mag trekken.
30
