Editoriaal / Bad Luck

Regelmatige lezers van ons Vooraf weten dat we niet altijd een hoge pet op hebben van CEO’s, ook niet van zij die een autoconstructeur moeten leiden, en al zeker niet van de soms buitensporige vergoedingen die ze ervoor ontvangen. Maar soms kun je als CEO ook op een slecht moment op de verkeerde plek zitten. Dat overkwam heel recent Thierry Bolloré, de CEO van Renault. De 56-jarige Bolloré begon zijn automobiele carrière in 1990 bij Michelin, waarvoor hij eind jaren 90 in Japan en Thailand werkte. In 2005 verkaste hij naar Faurecia, een van Frankrijks grootste toeleveraars, en in 2010 werd hij er vicevoorzitter, onder meer verantwoordelijk voor de kwaliteit en de aankoop.

Dat trok blijkbaar de aandacht van Carlos Ghosn, de grote baas bij Renault en de Alliantie, die hem in 2012 bij de Franse autoconstructeur verantwoordelijk maakte voor productie en toelevering. In 2013 kreeg hij er competitiviteit bij. Een beetje in de luwte maakte Bolloré bij Renault van dichtbij het gevecht mee tussen de twee ‘Carlossen’, Ghosn en Tavares, op dat moment respectievelijk nummer een en twee, die resulteerde in het vertrek van de laatste. Die zou dan zijn schouders onder het zieltogende PSA zetten, om er vijf jaar later een redelijk bloeiende onderneming van te maken, onder meer door het Duitse Opel aan de merkenportfolio toe te voegen (naast Citroën, DS en Peugeot).

Op 19 februari 2018 gebeurde iets zeer belangrijk: door zijn bevordering tot adjunct-CEO van Carlos Ghosn duidt deze laatste hem in feite aan als zijn dauphin, zijn opvolger, mocht de charismatische maar ook autocratische Ghosn er uiteindelijk toch genoeg van krijgen. In november van verleden jaar brak dan in Japan het schandaal los dat heel Renault en meer nog de Alliantie (met Nissan en Mitsubishi) op zijn grondvesten zou doen daveren. De grote baas werd verdacht van (fiscale) fraude, iets waar ze in Japan niet mee kunnen lachen, en meneer Ghosn werd maandenlang op secreet gezet en pas na het betalen van een serieuze borgtocht vrijgelaten in afwachting van het proces.

Bij Nissan gaf de hele saga aanleiding tot heel wat instabiliteit en onzekerheid, waarbij ook de toekomst van de Alliantie in vraag werd gesteld. Nissan liet Ghosn al snel vallen, Renault deed dat later ook. In Frankrijk werd Jean-Dominique Senard (komende van… Michelin) benoemd als de nieuwe voorzitter van de raad van bestuur, terwijl Bolloré uiteindelijk de nieuwe CEO werd. Maar ondertussen werden (ook op instigatie van de Franse staat, nog altijd hoofdaandeelhouder bij Renault) alle Ghosn-boys systematisch uit de organisatie verwijderd. Het hoofd van Bolloré lag stilaan klaar op het kapblok, het is op vrijdag 11 oktober gevallen. Wat kan men hem verwijten? Dat hij niet de charismatische uitstraling had van zijn voorganger (een beetje te grijs misschien) en dat de verstandhouding met Senard niet zo goed was. Maar het is duidelijk dat louter het feit dat Ghosn voor hem koos (omdat hij de zachtaardige, menselijke Bolloré goed in de hand kon houden?), hem de das heeft omgedaan, hoe onrechtvaardig hij dat zelf ook vindt. “When ill luck begins, it does not come in sprinkles but in showers”, zei de Amerikaanse schrijver Mark Twain ooit. Exit Thierry Bolloré…