Editoriaal / Het digitale tijdperk

Onlangs las ik in De Morgen een opiniestuk van notoir journalist en dwarsdenker Joël De Ceulaer. Hij ergerde zich (begrijpelijk) aan de files op de Antwerpse ring, maar meer nog aan de elektronische verkeersborden die er het verkeer in goede (of toch betere en vlottere) banen moeten leiden. Hij wond zich op over een fenomeen dat we al een tijdje zien langs Vlaamse (snel)wegen, van sinds er elektronische borden zijn die de snelheidsbeperking kunnen aanpassen aan de verkeersstroom. Ook De Ceulaer constateert dat die borden blijkbaar maar één doel voor ogen hebben: de op dat ogenblik stilstaande of met 5 km/u voortsjokkende automobilist uitlachen met een snelheids­beperking van 50 of 70 km/h of nog meer. Who’s fooling who? En De Ceulaer uiteraard sarcastisch genoeg om daar een manoeuvre in te zien van op wraak beluste politici die het beu zijn om door hun ‘kiesvee’ onheus behandeld te worden en dan in de Antwerpse verkeerscontroletoren even aan de knoppen mogen gaan zitten om de filerijder nog eens extra te frustreren.

Maar nu even terug naar de realiteit. Een (hele) poos na Antwerpen kreeg ook de Brusselse ring zijn (grote) elektronische begeleidingsborden om het verkeer op de altijd maar sterker dichtslibbende ring toch nog iet of wat te kunnen sturen. De borden zijn immens groot, bij wijze van spreken kun je er de eerste bladzijde van Het verdriet van België van Hugo Claus op laten lezen, maar doorgaans staan er maar één of twee mededelingen op, namelijk de afstand (in fileminuten) tot een van de volgende knooppunten op die ring. Zeer waardevolle info (die périphérique-rijders in Parijs al meer dan twintig jaar kennen) die filenagelbijters wat soelaas brengt over de duur van hun penitentie en (hopelijk) filehooligans op andere gedachten brengt omdat het toch (gewoonlijk) minder lang gaat duren dan zo op het eerste gezicht gedacht.

Tot daar het goede nieuws over deze borden. Geregeld (lees: bijna altijd de laatste tijd) zijn er namelijk werkzaamheden op wegen die aftakken van die Brusselse ring. Die moeten dan (terecht) aangekondigd worden – daarvoor hangen die borden daar. Maar voor de duur van de werkzaamheden is dat dan ook het enige wat er nog op verschijnt. De gemiddelde gebruiker van de Brusselse ring weet na twee dagen wel dat de Leopold II-tunnels voor maanden dicht zijn of dat er werkzaamheden zijn op de A12 in Meise. Hoe lang het duurt voor hij in Groot-Bijgaarden, Aalst of Halle raakt, daar kan hij voorlopig naar fluiten. Niet alles tegelijk, hé meneer/mevrouw…

Pardon? Leven wij niet in een digitale era? Gaat het hier niet om elektronische, op afstand gestuurde borden? Wat belet de verkeersbegeleiders (zijn die er, of is dat een gepensioneerde politieman die af en toe eens iets intikt op een amechtig klaviertje?) om afwisselend boodschappen te laten zien? We nemen aan dat het niet ongevaarlijk is om te veel info in één keer op het bord te laten zien, maar een constante afwisseling moet toch kunnen? In andere landen zien we het geregeld, hier kan het blijkbaar niet. Misschien worden deze elektronische lettertjes wel gewoon met de hand bijgekleurd, ‘s nachts. Het zou in elk geval een uitleg zijn voor hun permanente staat van onveranderlijkheid. Het verdriet van filerijdend België…