Detailtests / 2025 Mazda 6e 68,8 kWh (Takumi)

Een achterwielaangedreven sedan van Mazda? Als ons geheugen ons niet in de steek laat, moet dat geleden zijn van de 929 uit de jaren tachtig van de vorige eeuw. Al is het Japanse merk die achterwielaan­drijving natuurlijk wel altijd blijven koesteren voor zijn MX-5 (en voor zijn RX-7 en RX-8). Aangezien het Chinese platform waarop deze 6e rust, de elektromotor achteraan draagt, lag het echter voor de hand dat deze grote vijfdeurs ook een achterwielaandrijver zou worden.

Vooraan zitten MacPhersons, achteraan een meerarmige as, opgehangen aan passieve schokdempers. Een hoogst klassieke lay-out dus, maar wel eentje die werkt. Bij lage snelheden durft deze ophanging al eens wat droog reageren, maar voer het tempo op, en ze komt helemaal tot haar recht: de 6e getuigt dan van een mooi evenwicht, met een lichte voortrein die zonder vertraging reageert op de stuurinput, en koetswerkbewegingen die netjes in toom worden gehouden.

Deze grote berline ligt stevig op de weg en vertoont dankzij zijn lage en gunstig gepositioneerde zwaartepunt (de batterijmodules liggen verstopt in de vloer én tussen de twee assen) erg gezonde reacties met slechts een minimum aan polaire inertie. De grip van de uitstekende Michelin e-Primacy-banden komt nooit in verlegenheid door de 320 Nm van de elektromotor – al wordt dat koppel ook wel enigszins verstikt door het hoge gewicht van de 6e (meer dan 2 ton rijklaar). 

Dertien in een dozijn

Een ietwat dertien-in-een dozijnrijgedrag dus, waarmee deze 6e zich niet meteen van zijn concurrenten weet te onderscheiden. Nu hoeft dat misschien ook niet, gezien zijn roeping als vreedzame gezinswagen. Maar feit blijft dat we toch al vermakelijker rijdende Mazda’s hebben geweten.

De Chinese roots van deze grote vijfdeurs schemeren in elk geval door in de werking van de rijhulpsystemen, die duidelijk fijngevoeligheid missen en af en toe zelfs ­gewoon de plank misslaan. Zo sleurt de actieve spoorassistent brutaal aan het stuur, terwijl het waarschuwingsgeluid voor het overtreden van de snelheidslimiet erom schreeuwt om het zo snel mogelijk uit te schakelen.

Dat kan gelukkig ook, alleen zit die mogelijkheid goed verstopt in de menustructuur van de centrale interface, en is die irritante paniekzaaier na elke herstart weer actief (dat moet nu eenmaal van Europa). Kortom, hoe comfortabel de 6e van nature ook mag zijn, al die assistenten die het goed met je voor hebben, werken snel op de zenuwen.

Regeneratie

Zoals gebruikelijk bij een elektrische auto kun je de mate van energierecuperatie bij het vertragen aanpassen, maar helaas verloopt ook dat via het centrale scherm. Op zoek gaan naar het juiste menu, het gewenste niveau van motorrem instellen: het zijn telkens kostbare seconden waarin je blik afgeleid is van het verkeer.

Neen, dan zijn lepels links en rechts van het stuurwiel toch een veel handiger – en veiliger – manier om met die regeneratie te spelen. Het feit dat je een shortcut naar dit menu kunt verbergen onder een van de twee programmeerbare knoppen op de linkerspaak van het stuurwiel, verandert weinig aan de kern van de zaak.